Her zaman konu olmuştur, zaman…
Yani vakit…
Yani başı ve sonu belirli olan aralık.
İnsanın da en kolay harcadığı servet…
Ama en pahalısı…
Neden mi?
Çünkü insan zamanı geri kazanamaz…
Sağlığını geri kazanabilir…
Parasını geri kazanabilir…
Ümidini geri kazanabilir…
Ama vaktini geri kazanamaz…
Sağlığını bile bu yüzden kaybeder…
Yürüyüş yapması gerektiği zamanda;
Çok fazla uyur…
Televizyon başında durur,
Zamanın geri geleceğini zannederek,
“Yarın yaparım” deyip geçiştirir…
Ne kadar da pahalı bir söz…
Keşke farkına varabilseydi insan…
Sağlığını kaybetmeye başladığında,
Pişman olur ve “tv izlemek yerine spor yapacağım, kendimi geliştireceğim” der…
Biraz iyileştiğinde aynı yanlışları yapmaya devam eder…
Hem de daha fazla bir şekilde…
Ne kadar da pahalı bir davranış…
Keşke farkına varabilseydi insan…
Çünkü bitmeyecek sanar…
Hep aynı şekilde zamanı olacak sanar…
Ah insan…
Keşke elinden alınmadan bir şeyler yapsaydı, bilebilseydi kıymetini…
Kimisi her gün açar dizisini:
Saatlerce izlerken kaybeder kendini…
“Vakit öldürüyorum” diyerek de rahatlatır vicdanını…
Kaybettiği 4 saati, 15 dakikada kazanmaya çalışır…
Yarım kalan işlerini yetiştirebilmek için…
Kimisi her gün açar sosyal medyasını:
“Kim nerede gezmiş, ne almış” diye bilgileri alır…
5 dakika içinde unutacak olmasına rağmen…
“Vakit öldürüyorum” diyerek de rahatlatır kendini…
4 saat geçmiş, hiç farkında olmadan…
Kimisi iş yerinde çoğu zaman boş kalır:
Başkalarının yapıp ettikleri hakkında,
Kazandığı maaş hakkında,
İş yapmaması hakkında saatlerce konuşur…
Boş bir şekilde dışarıyı, gelen geçen insanları izler durur…
İşte bu şekilde 70 sene geçip gitmiş…
“Vakit öldürüyorum” diyerek öldürmüş vaktini…
Oysa insana verilen en büyük servet,
Öldürmek için miydi?
Ama size müjde, kalan vaktiyle o açığı kapatabilir insan…
Geçmiş vaktini, boşa harcamamış hale getirebilir…
Peki nasıl mı?
Belki sonra… :)