BU HAYATTA ÖĞRETEN MİSİN YOKSA ÖĞRENEN Mİ?

İnsanoğlu sürekli her şeyin en iyisini yapmak ister. Bu istek her ne iş yapıyorsa hemen hemen her konuda geçerlidir. Fıtratında mükemmeliyetçilik vardır. En iyi yemeği ben yapayım, en iyi oyunu ben oynayayım, en güzeli benim olsun, en iyi yerde yaşayayım… Olsun da olsun, devam eder gider bu söylemler…

Oysa hiç düşünmez ki ben bunun için ne çaba harcadım.

En iyisini yapmak isterken o en iyisini yapanın hayatını ne kadar inceledin? Onunla ilgili ne kadar araştırma yaptın? Doğrudan ben en iyiyim dediğinde macera orada başlıyor…

İnsanın hayatındaki senaryolar maalesef hiç değişmiyor. Her zaman olduğu gibi değişmeyen yasa; insanın en büyük rakibi ‘aynanın karşısındaki kişi’.

Öğrenmenin yaşı yok derler. İşte tüm kilit ve anahtar burada. İnsan ömrü yediden yetmiş yediye, beşikten mezara, doğumumuzdan ölümümüze kadar öğrenmeyle geçer. Hayatımızda farketsek de etmesek de her gün bir şeyler öğreniriz.

Bu öğrendiklerimizi ama uygularız ama uygulamayız.

Yaşam devam ederken yeni öğrendiklerimizi otomatik olarak uygulamaya alıyor ve en basitinden birçok olayda şahit oluyoruz.

Aldandığımız yer öğrendiğimizi sandığımızda başlıyor.

“Ne kadar bilirsen bil, onun da üstünde daha iyi bir bilen vardır.”

Hiçbir zaman ben bu konuyu çok iyi biliyorum modunda olmamalıyız. Öğrenme ne zaman duruyor? “Ben artık oldum, piştim, bu konuda iyiyim!” dediğinde artık gerileme başlıyor.

Bu sebeple motoru daima sıcak tutacağız. Yeniliğe açık olacağız, öğreneceğiz öğreneceğiz ve öğrendiklerimizi ilmimizin sadakası olarak aktararak öğretici olmaya çalışacağız.

Deneyimsel öğreti bilmekten çok öğrenmeye değer verir ve insanın son nefesine kadar öğrenci olmasını öğretmeyi hedefler. Hayatta öğrenmenin yaşı yoktur. Bir insanın öğrenmeye verdiği değer bilmeye verdiği değerden daima daha fazla olması gerekir.

Çoğu zaman en iyi bildiğimizi sandığımız şeyler en çok yanıldığımız şeylerdir.

Öğrenme insanlarda iki şekilde olur. Deneme yanılma ve deneyim transferi yaparak…

Hayat bize şunu öğretmiştir, ömrümüz deneme yanılma yaparak öğrenmeye uygun değildir.

Hem çok zaman alıyor hem de ekonomi olarak çok pahalıya mal oluyor.

Başarılı insanların hayatlarına bakıp deneyim transferi yaptığımızda hayatımız daha rahat ve konforlu oluyor.

Başarılı bir iş adamı hayatında nelere dikkat etmiş de bu sürekliliği sağlamış ya da tam tersi hayatı sıkıntılarla geçmiş bir kişi nerede bu hataları yapmış? Bu ve benzeri olaylardan deneyim transferi yapılabilir.

İnsanın anatomisi dünyadaki bütün ihtiyaçları karşılayabilecek fizyolojiye ve akla sahiptir.

İnsan bir goril gibi dev kayaları yerinden oynatamaz ama o kayaları yerinden oynatacak greyderleri tasarlayabilir. Balık gibi yüzemez ama balığı modelleyip denizaltıyı tasarlayabilir. Kuş gibi uçamaz ama kuşu modelleyip uçağı icat edebilir.

İnsan iradeli bir canlı iken iradesi olmayan hayvanların yaşamlarından da öğrenme ile ilgili örnekler görebiliyoruz.

Kirpilerin hikayesini duymuşsunuzdur.  Kirpiler ormanda üşüdükleri için birbirlerine çok yaklaşmışlar. O kadar yaklaşmışlar ki dikenleri birbirine batmış. Uzaklaşınca da üşümüşler. Sonra öyle bir mesafede durmuşlar ki üşümeyecek kadar uzak, dikenleri batmayacak kadar yakın.

Hayatımızda karar vereceğimiz anlar vardır…

Bu hayatta amacım ne, niye buradayım, hedefim ne?

Ben öğreten mi olacağım? Öğrenen mi olacağım?

Öğrendiklerim ile ne yapacağım? Öğrenmeye ne kadar devam edeceğim?

Bu soruların cevaplarına doğru karşılık verdiğimizde hayatımız daha anlamı ve güzel olmaya başlayacak.

Bu bardağın yarısı boş demeyip, bardağın yarısı su dolu diyeceğiz. Böylelikle bardağın her zaman dolu tarafını görüp diğer yarısını da doldurmak için gayret sarf edeceğiz.

Bardağın dolan taraflarını da bir yandan boşaltarak, ilmimizi aktararak ufuklara yeni yelkenler açacağız.

Bu hayat senin…

Öğreten misin, yoksa öğrenen mi?