GERÇEKTEN BEN KİMİM?

Ahmet hafta sonu vakit geçirmeye çarşıya gitmişti ve çarşıda dolaşırken aklından “Ne çabuk zaman geçmiş, hiçbir şey anlamadım.” diye kendi kendine mırıldanırken yanına yanaşan yaşlı bir amca arabasının arızalandığını, iyi bir usta aradığını ama bir türlü bulamadığını anlatıyordu Ahmet’e.

Yaşlı amca: “Bir bu ustaya götürdüm olmadı. Bir şu ustaya götürdüm olmadı. Biri çok konuşuyor ama hiçbir iş yapmıyor. Devamlı konuşuyor. Arabayı yapmayı niyeti yok. Bir başka ustaya götürdüm soru soruyorum ağzından laf alamıyorum, çok kızdım.” diye dert yanıyordu yaşlı amca.

Ahmet sonunda dayanamayarak: “İyi güzel de insanları tanımak için ne yapmalı?” diye sordu.

Yaşlı amca: “Evladım bu yaşıma geldim insanları tanıyamadım.” dedi.

Ahmet o yaşlı amcanın yaşını düşündü. 70 ila 75 yaşlarındaydı ve amca bu yaşına kadar insanları tanıyamadığını söylüyor ve hayatındaki karmaşayı anlatıyordu. Demek ki insanları tanımanın yaşla bir ilgisi yoktu.

Hayatında yaşadığı insanlarla olan karmaşalar aklına geldi. Daha geçen gün eşi ile yaşadığı tartışma; işten eve gelmiş biraz yumuşacık koltuklarda dinlenmek istiyordu, koltuğa tam uzanmıştı ki eşi “Benimle hiç sohbet etmiyorsun. Beni artık sevmiyorsun.” diyerek bir tartışma başlatmış ve kendisi tartışmayı sürdürerek “Koltukta biraz dinleneceğim rahat bırak!” diyerek eşini kırdığı aklına gelmişti. Halbuki eşi Ahmet’ten iş istemiyordu sadece kendisi ile biraz sohbet etmek istemişti.

Peki geçen iş arkadaşı ile yaşadığı problem neydi?

İş arkadaşı havalanması için ofisin camını açmış ve arkadaşına bu soğuk havada cam mı açılır diye kızmıştı. Halbuki arkadaşının niyeti sadece ofisi havalandırmaktı.

“En yakınımdaki insanlar ile hayatımda karmaşa var; birde hayatımda hiç tanımadığım insanlar ile düşünemiyorum.” dedi.

Her gün hayatına birçok insan girip çıkıyordu; ailesi, arkadaşları, mahallenin bakkalı, kasap ve hiç görmediği,tanımadığı insanlar… Ve bu insanlar ile diyalog kurmak zorunda idi. Bazıları ile arası çok iyi, bazıları ile arası kötü idi. Ve anlaşamadığı insanlar ile ilgili, gün gelir beni anlarlar veya gün gelir ben onları anlarım, diyordu. Belli ki insanları tanımak zamanla bağlantılı değildi. 80 yaşına da gelseninsanları tanıyamıyorsun ve karmaşa devam ediyordu.

 

Ve Ahmet’in aklından “Ben kimim? Onlar kim?“ sorusu geçti. Bu sorunun çözümünün kolay bir yöntemi olmalıydı. İnsanların bu kadar farklı olmalarının sebebi neydi?

Bu sorunun cevabını bulduğunda hayatındaki karmaşasının da biteceğinin farkına vardı.