AŞK İÇİN ÖLMELİ Mİ?

Susuzluk gibiydi sensizlik...

Nefessizlik gibiydi...

Hatta sensizlik daha kötü diye düşündü...

Çünkü yavaşça öldürüyor, hatta öldürmüyor süründürüyordu...

Oysa gerçek olan tek fark vardı sensizlik ve susuzluk arasında...

Gerçek olan tek fark vardı sensizlik ve oksijensizlik arasında...

Birisi doğuştan geliyor, diğeri ise sonradan oluşuyordu...

24 yaşında onsuz yaşayamaz hale gelmişti aslında...

Yani bundan önceki 24 sene onsuzdu ve hiç acısını çekmemişti... 

Ne olmuştu peki?

Normalde olmayan bir acı ne oldu da açığa çıktı ki şimdi?

Aslında özünde olmayan bir açlık oluşturmuştu hatalı seçimleriyle...

Ama sahte açlığın gerçek acıları ile boğuşuyordu...

Resmen ölürcesine sürünüyor ama bir türlü ölemiyordu... 

Her an onu düşünmek... 

Onunla bir araya gelmek için her türlü haksızlığı yapmak...

Onun dışında başka kimseyle iletişim kurmak istememek... 

Adeta ona taparcasına teslim olmak...

Ya terk ederse kaygısı ile taviz üstüne tavizler vermek... 

Asla yapmam dediği şeyleri gözü kapalı yapar hale gelmek... 

Onsuz yaşayamadığı için kendini, hatta onu öldürmeyi istemek... 

Nasıl bir istekti ki bu, onu bu hallere sokuyordu? 

Yokluğunda acı ile kıvranıyor ama bir araya gelince de keyif alamıyor, mutlaka huzursuzluk çıkıyordu...

Yahu bu nasıl bir durumdu böyle? 

Ne berbat bir durum!

Neydi içinde bulunduğu bu hal? 

Bağımlılık...

Yani vazgeçememe hali...

Yokluğunda iken acı çekmek ama bir araya geldiğinde haz almanın yasaklanması durumu... 

Ne trajik bir durum... 

Bu trajedinin bir diğer yan etkisi içinde illüzyonlar barındırmasıydı... 

İnsanın gerçekleri görmesine engel olurdu bağımlılıkları... 

Hatta gerçeğe öyle kör olduğu anlar olurdu ki, bazen övünürdü bu içler acısı durumuyla... 

Özellikle arabesk bir parça çaldığında...

Yine öyle bir andı bu...

Aşk için ölmeli aşk o zaman aşk çalıyordu radyoda... 

“İşte budur be aşk.” dedi içinden...

“Aşk için ölünmeli, aşk o zaman aşk! “

 

Peki sonra?

 

Senin uğrunda öldüğün, sonrasında başkasıyla mı mutlu olmalı? 

Gerçekten bu muydu yani olması gereken? 

Bir an garibine gitti bu isteği...

“Neden öleyim ki birisi için?” dedi... 

Ne kadar saçma bir düşünceydi aslında... 

İnsan sevdiği için yaşamalı, sevdiği ile yaşamalı...

Biri için ölmek neden yüce olsun ki diye düşündü... 

Peş peşe gelen farkındalıklar şaşırtmıştı onu...

İçinde bulunduğu bu durumdan tiksindi o anda...

Ama farkındalık yetmiyordu ki bağımlılıktan dönmek için...

Bırakmak istemek yetmiyordu ki özgürleşmek için...

 

 

Peki, nasıl kurtulacaktı bağımlılıktan?

Neydi güçsüzü güçlendirmenin stratejileri?

Neydi bağımlıyı özgür kılmanın yöntemleri?

İşte tam da burada devreye giriyor Deneyimsel Öğreti...

Bağımlılıklardan arınmanın yolları için İletişim ve İlişkilerde Ustalık Eğitimi!