İnsanoğlu kendisini düşünen bir canlıydı…
Önce kendisi kazanmak istedi…
Önce kendisi dinlenilmek istedi…
Önce kendisine saygı duysunlar istedi…
Önce kendisini beğensinler istedi…
Önce kendisi konuşulsun istedi…
Önce kendisine hayranlık duysunlar istedi…
Esnaf oldu, yine kendini düşündü…
‘’En kârlı ürünü satayım,
En çok ben satayım,
Sadece benden alsın’’ dedi…
Diğer esnafları düşünmedi,
‘’Müşteri başkasına gitmesin’’ istedi…
Müşteri oldu, yine kendini düşündü…
‘’Benden de kâr etmesin,
En kaliteli ürünü en ucuza alayım’’ istedi…
Hatalı kullanıp bozan kendisiydi ama,
‘’Satıcıda kusur var’’ dedi…
Evlenecek oldu, yine kendini düşündü…
‘’En uzun boylusu benim olsun,
En güzeli benim olsun,
En yakışıklısı benim olsun’’ dedi…
Ama o en yakışıklısı ne ister, düşünmedi…
Evlendi, yine kendini düşündü…
Eşinden bir çok şey bekledi,
‘’Eve geldiğimde beni dinlendirsin’’ dedi…
‘’Benim problemimi çözsün,
Beni mutlu etsin, yüzümü güldürsün’’ istedi…
Çocuğu oldu, yine kendini düşündü…
‘’Beni uğraştırmasın,
Uykumdan etmesin,
Öğretmeni ona bir şeyler öğretsin’’ dedi…
Konforundan ödün vermedi,
‘’Beni televizyonumdan etmesin,
Sosyal medyamdan da etmesin’’ istedi…
Halbuki asıl kazanç karşıdakinin ihtiyacını görmekteydi,
Göremedi insan…
Asıl sır, önce eşinin yüzünü güldürmekteydi,
Asıl sır, Eşiyle ilgilenmekteydi…
Böyle yapsaydı eşi de onunla ilgilenecekti…
Halbuki asıl kazanç önce müşterisini kazançlı çıkartmaktaydı,
Çıkartamadı insan…
Asıl sır, önce müşterisinin ihtiyacını uyguna satmaktaydı,
Asıl sır, çok fazla satmak değil, ihtiyacı olan miktar kadar satmaktaydı…
Böyle yapsaydı müşterisi zaten devamlı gelecekti…
Halbuki asıl kazanç çocuğunu yetiştirmekteydi,
Yetiştiremedi insan…
Asıl sır, önce çocuğuyla ilgilenmekteydi,
Asıl sır, problemlerini çözmesinde yardım etmekteydi…
Böyle yapsaydı kaliteli bir insan daha yetişecekti…
O da başka kaliteli insanlar yetiştirecekti…
Kendi kazancını düşünmekten önce, başkasının kazancını düşünen…
Böyle yapsaydı insan, zaten kazanacaktı…
Böyle yapsaydı insan, zaten kazanacaktı…